Leo Veuthey

Leo Veuthey

Pater Veuthey werd geboren in 1896 te Dorenas een klein dorp in het Frans sprekend gedeelte van Zwitserland aan de voet van de Grote Sint Bernard. Hij was op een na de jongste uit een gezin van zeven kinderen. Bij het H. Doopsel kreeg hij de naam van Clovis. Als kind bezocht hij de lagere school in zijn geboorteplaats en volgde vanaf 1911 de lessen aan de normaal school ( paedagogische academie) te Sion in het Rôhnedal. In 1915 werd Clovis onderwijzer aan de school van zijn geboortedorp.

1920 werd een belangrijk jaar voor de jonge Clovis. Hij nam deel aan een bedevaart naar het Maria heiligdom in Einsiedeln. Hier begon hij na te denken over zijn toekomst. De roeping tot het priesterschap en het religieuze leven werd steeds duidelijker voor hem. Een jaar later in oktober 1921 trad Clovis in bij de Minderbroeders Conventuelen en begon hij het noviciaat te Schwarzenberg. Hij kreeg de naam frater Leo. Na het noviciaat ging hij voor verdere studie naar Fribourg (CH) waar hij in 1925 de plechtige professie aflegde en een maand later, 18 augustus, de H. Priesterwijding ontving.

Van 1926 tot 1930 was hij directeur van het convict, genaamd Père Girard en leraar aan het bijbehorende gymnasium. In die tijd voltooide hij ook zijn studie aan de plaatselijke universiteit en behaalde in 1930 de doctorstitel op een proefschrift gewijd aan het wetenschappelijk werk van zijn ordesgenoot Père Girard. De kwaliteiten van pater Leo werden steeds meer bekend en gewaardeerd. Dit leidde ertoe dat hij in 1932 naar Rome werd geroepen om te doceren aan het Seraficum Via San Teodoro en tevens aan het college van de Propaganda Fide. In de daarop volgende jaren verschenen publicaties van hem in boeken en tijdschriften over filosofische onderwerpen, vooral op het terrein van critica en kennisleer.

Nederlandse vertaling van Itinerarium Animae Franciscanum

In 1938 verscheen zijn Itinerarium Animae Franciscanum. Van dit werk verscheen in 1942 de eerste uitgave van een, zoals hij het zelf noemt, een verkorte volkse uitgave, genaamd: de kleine Reisgids. Deze gids beleefde vele herdrukken. In 1940 verkreeg pater Leo de titel Magister in Theologie wegens zijn tot dan toe verschenen wetenschappelijk werk.

Al werkend en studerend heeft hij de oorlogsjaren in Rome doorgebracht. Elk jaar verscheen er een nieuw boek of een uitgebreid handschrift – artikel waarbij duidelijk wordt dat zijn belangstelling steeds meer uitgaat naar ascetisch-mystieke theologie en spiritualiteit. Dit resulteert in 1945 in een drievoudige uitgave onder de verzameltitel Crociata della Carita. Onder diezelfde naam wordt in dat jaar door pater Leo ook de broederschap opgericht die haar zetel krijgt in het missiecollege van de Orde te Assisië.

In 1946 wordt pater Veuthey ernstig ziek. Hij heeft longontsteking en moet daarbij een operatie ondergaan. Toch geneest hij voorspoedig want in 1947 wordt hij als lid van het generaal definitorium benoemd tot visitator van de Belgisch-Nederlandse Hubertusprovincie en zal ook het kapittel, dat meer dan tien jaar niet gehouden is, voorzitten. Vermeld dient ook te worden dat er in 1947 een ontmoeting plaats vond tussen pater Leo en Chiara Lubich, stichteres van de Focolarini. Deze ontmoeting zal in 1950 leiden tot een fusie tussen deze beweging en het geesteskind van pater Leo de Crociata delle Carita e Unita.

In 1954 wordt pater Leo gevraagd om mee te werken aan het op gang brengen van een parochie in een arbeiderswijk te Bordeaux, die door de Zwitserse provincie is overgenomen. Hij zal hier werkzaam zijn tot 1965. Naast het parochiewerk vindt hij nog de ruimte om zijn wetenschappelijk werk voort te zetten.

In september 1965 wordt hij naar Rome teruggeroepen in de functie van Director Spiritualis voor het nieuwe internationaal college van de Orde het Seraficum. In een schrijven uit die tijd geeft hij te kennen, dat hij wat moeite heeft met de veranderde mentaliteit bij de jongeren, die de invloed ondervonden van de post-conciliaire crisis in die periode.

De gezondheid van pater Leo gaat stilaan achteruit. In oktober 1969 blijkt een keeloperatie noodzakelijk. Ook constateert men de eerste symptomen van de ziekte van Parkinson die tenslotte tot de dood zal leiden. In 1971 organiseert het Seraficum nog een groot feest voor hem bij gelegenheid van zijn vijfenzentigste verjaardag. Pater Leo Veuthey blijft in zijn vertrouwde omgeving het Seraficum alhoewel er regelmatig een opname in het Gemelli-ziekenhuis noodzakelijk is. Pater Veuthey sterft op 7 juni 1974. Na een plechtige eucharistieviering en uitvaartdienst in de basiliek van de Twaalf Apostelen te Rome wordt hij begraven op 10 juni d.a.v. in de tombe van de Orde op het kerkhof aldaar , het Campo Verano.

(Deze levensschets van Pater Léon Veuthey is opgesteld vanuit de bibliografische gegevens uit het boek van G. Grieco , ofmconv)

Op vrijdag 25 oktober 2002 is onder voorzitterschap van kardinaal Camillo RUINI , Vicaris van het bisdom Rome het proces geopend van de Heiligverklaring van pater Leo VEUTHEY, lid van de Zwitserse provincie. Deze eerste zitting heeft plaatsgevonden op verzoek van het bisdom Rome. Hierbij waren aanwezig vele docenten van onze Pauselijke Faculteit Sint Bonaventura en van andere Pauselijke Instituten, waaronder de geestelijk begeleider van de studenten van het Seraficum. In 2007 is de voortgang van dit proces ontvankelijk verklaard.